Przejdź do zawartości

Dół podkolanowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dół podkolanowy (łac. fossa poplitea) – część kończyny dolnej leżąca ku tyłowi od stawu kolanowego, przykryta powięzią podkolanową[1]. Przyjmuje kształt równoległoboku łączącego się u góry z kanałem przywodzicieli, u dołu zaś kończy się między dwiema głowami mięśnia brzuchatego łydki.

Zawartość

[edytuj | edytuj kod]

Preparując dół, natrafiamy kolejno na[1]:

Nerw piszczelowy i nerw strzałkowy wspólny są gałęziami końcowymi nerwu kulszowego, dzielącego się u szczytu dołu. Całość wypełniona jest tkanką łączną, otaczającą naczynia oraz tkanką tłuszczową.

Ograniczenia

[edytuj | edytuj kod]

Mięśnie ograniczające dół podkolanowy to[1]:

Nad głową boczną znajduje się mały brzusiec mięśnia podeszwowego.

Po usunięciu zawartości dołu widać jego dno utworzone przez powierzchnię podkolanową kości udowej, torebkę stawową stawu kolanowego wraz z więzadłem podkolanowym skośnym i leżący na nich mięsień podkolanowy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka – Tom I: Anatomia ogólna, kości, stawy, więzadła, mięśnie. Warszawa: PZWL, 1999, s. 307. ISBN 83-200-2375-0.
  2. Adam Krechowiecki, Zarys anatomii człowieka, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2009, s. 220, ISBN 978-83-200-3873-6, OCLC 932172747 [dostęp 2019-06-21].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Anatomia człowieka, pod redakcją naukową Janiny Sokołowskiej-Pituchowej
  • Zarys anatomii człowieka, Adam Krechowiecki, Florian Czerwiński